Pacjenci powyżej 65 roku życia mogą mieć kilka regularnych leków na schorzenia podstawowe lub wiele regularnych recept. Dawniej anestezjolodzy mogli prosić pacjentów o zaprzestanie przyjmowania tabletek przed znieczuleniem, ale obecnie częściej zdarza się, że pacjenci kontynuują przyjmowanie wszystkich leków, z wyjątkiem leków przeciwdepresyjnych, przeciwzakrzepowych i przeciwcukrzycowych. Kilku z tych pacjentów może nie być w stanie poddać się znieczuleniu.
Świadomość znieczulenia
W przypadku świadomości znieczulenia należy podjąć określone działania w celu zapewnienia bezpieczeństwa zabiegu. Po pierwsze, lekarz musi poinformować pacjenta o problemie i zaoferować wyjaśnienia. Lekarz anestezjolog musi być pod ręką, aby odpowiedzieć na pytania i w razie potrzeby przeprosić pacjenta. Lekarz musi codziennie powtarzać wizyty poanestetyczne. Ponadto lekarz musi zadbać o to, aby pacjent był dobrze poinformowany i czuł się komfortowo podczas zabiegu.
Chociaż społeczność anestezjologiczna akceptuje fakt występowania świadomości, nie ma ostatecznych statystyk dotyczących częstości i długoterminowego wpływu psychicznego tego rzadkiego powikłania. W niedawno przeprowadzonym szwedzkim badaniu obserwowano 18 pacjentów przez okres do dwóch lat od rozpoznania. Spośród tych dziewięciu pacjentów, czterech doznało poważnych następstw psychicznych, ale tylko czterech zgłosiło odczuwanie bólu. Trzech pacjentów doświadczyło mniej poważnych przejściowych objawów psychicznych, a dwóch pacjentów zaprzeczyło, że doświadczyło jakichkolwiek następstw świadomości znieczulenia.
Częste działania niepożądane
Pacjenci, którzy nie mogą być poddani znieczuleniu, są narażeni na ryzyko wystąpienia powikłań i działań niepożądanych związanych ze znieczuleniem ogólnym. Najlepszym sposobem na zminimalizowanie tego ryzyka jest poinformowanie anestezjologa o wszelkich stanach chorobowych, które mogą wystąpić u pacjenta. Również poinformować ich o wszelkich czynników ryzyka, które możesz mieć, takich jak alkohol lub palenie. W niektórych przypadkach znieczulenie może spowodować zamknięcie gardła, co może prowadzić do trudności z oddychaniem lub odzyskaniem przytomności.
Osoby, które nie mogą mieć znieczulenia, mogą doświadczyć halucynacji lub stać się zdezorientowane po znieczuleniu. Dzieje się tak, ponieważ ich organizm nie przetwarza leków przeciwbólowych tak dobrze, jak robią to osoby zdrowe. Anestezjolog musi monitorować fale mózgowe pacjentów, aby upewnić się, że śpią oni podczas operacji. Pacjenci z poważnymi chorobami lub wypadkami są bardziej narażeni na te efekty uboczne. Pacjenci z niektórymi chorobami, takimi jak choroba Parkinsona lub choroba Alzheimera, są również narażeni na większe ryzyko pooperacyjnych zaburzeń poznawczych.
Różnice genetyczne
Obecnie istnieją genetyczne różnice w enzymach metabolizujących biorących udział w znieczuleniu, które mogłyby pomóc w określeniu, które leki są lepiej metabolizowane u danego pacjenta. Zmiany te mogą odpowiadać za różnice w stopniu oporności na znieczulenie miejscowe. Naukowcy opracowują obecnie metody określania różnic genetycznych u pacjentów, którzy nie mogą mieć znieczulenia. Badanie to, prowadzone przez dr Clendenen, może potencjalnie pomóc w opracowaniu skuteczniejszych metod leczenia pacjentów opornych na znieczulenie.
Naukowcy odkryli, że pojedyncza mutacja genu ABCB1, zlokalizowanego w sercu, może wpływać na zdolność do otrzymania znieczulenia. Mutacja ta mogłaby zmniejszyć skuteczność znieczulenia, ponieważ sód jest w stanie swobodnie przepływać do mózgu. Jednak inne wyniki pokazały, że ta wariacja nie miała wpływu na analgezję. W rzeczywistości badanie to mogłoby również pomóc lekarzom w określeniu najlepszej techniki znieczulenia dla pacjenta z tym schorzeniem.
Przyjmowanie leków przed znieczuleniem
Przed poddaniem się zabiegowi chirurgicznemu pacjent może chcieć przyjąć pewne leki. Niektóre leki mogą wchodzić w interakcje ze środkami znieczulającymi, takimi jak benzodiazepiny. Należy porozmawiać z lekarzem, jeśli pacjent przyjmuje obecnie jeden z tych leków. Inne leki mogą wchodzić w interakcje ze środkami znieczulającymi, w tym alkohol, nikotyna, preparaty ziołowe, witaminy i środki uspokajające.
Gdy pacjent nie może poddać się znieczuleniu ogólnemu, lekarz może wykonać blokadę nerwów obwodowych. Zabieg ten blokuje określony nerw, aby uniknąć bólu w trakcie i po zabiegu. Sama procedura nie powinna być bolesna, a jej działanie trwa zwykle 30 minut. Jest często stosowany w połączeniu z sedacją, aby pomóc pacjentowi pozostać zrelaksowanym. W wielu przypadkach pacjent zostanie poddany sedacji, aby procedura była dla niego bardziej znośna.
Chociaż badania różnią się co do częstości uświadamiania sobie przez pacjentów znieczulenia, jedno z badań sugeruje, że świadomość znieczulenia jest powszechna. U pacjentów, którzy nie są świadomi swojego stanu, lekarz może polegać na lekach paraliżujących, aby uniemożliwić im zaalarmowanie anestezjologa przed rozpoczęciem zabiegu. Ważne jest, aby anestezjolodzy zrozumieli powagę tego problemu i jak radzić sobie z dystresem i niepokojem tych pacjentów.
Podobne tematy
